एकदा यदा अध्यापकः नवतरःआसीत् सः स्वपित्रा सह तीर्थं गतवान् | तौ अटतःस्म | तीर्थाय मार्गे बहुलिङ्गानि प्रस्थितानि आसन् | अतःयावद् तौ अटतःस्म बालकःकुक्कुरं दृष्टवान् कुक्कुरःलिङ्गानाम् एकस्मिन् अवमेढुम् आरभते स्म | सःकुक्कुरे संक्रोशति हा हा विगच्छ विगच्छ हा हा इति तस्य पिता अवदत् हे पुत्र! किमर्थम् भवान् कुक्कुरं निन्दति इति | आहो तात! भवान् कुक्कुरं न पश्यति स्म वा | सः लिङ्गे अवमेढुम् इच्छति स्म लिङ्गं च ईश्वरः अस्ति इति बालकस्य उत्तरम् आसीत् | तस्य पिता प्रतिवदति स्म अस्तु अस्तु साधु यद् तेन क्रियेत तत् असाधु भवेत् इति उभौ तीर्थाय स्वमार्गे अनुवर्तेते | अथ कदाचित् बालकःअवदत् हे तात अहं अवमेढुम् इच्छामि कृपया तिष्ठतु तिष्ठतु इति पिता आम् आम् अस्तु परंतु भवान् अवमेहतु यत्र ईश्वरःन वर्तते इति | बालकः सम्भ्रमेण स्वपितरि अवलोकयति स्म सः च प्रतिवदति स्म किम् इति तस्य पिता अवदत् भवान् कुक्कुरं निन्दति स्म यतोहि सःलिङ्गे अवमेढुम् इच्छति स्म भवान् च अवदत् लिङ्गम् ईश्वरः अस्ति अतःगच्छतु किन्तु अवमेहतु यत्र ईश्वरःन तु अस्ति | बालकः प्रतिवदति स्म किन्तु ईश्वरःसर्वत्र इति सम्यक् तत् च कुक्कुरस्य स्वरूपकम् आसीत् अधुना भवान् जानाति | गच्छतु ||
