अद्य ख्रीष्टीयजना आससौम्यवारं परिवन्दन्ते |
सर्वे तेऽस्मिन् दिनेक्रैस्तवदेवालयंगमिष्यन्ति | ते चभस्म स्वललाटेषु संयोक्ष्यन्ति | ते च स्वमूर्खत्वाय महोपेक्षाम् अर्थयिष्यन्ति | मा पृच्छन्तु किमर्थमिति यतोहि न जानामि | मम आशङ्का भस्मनांविषयेऽस्ति |
कुतोधोरण्या आग्ता || इदं कुतूहलम् अतीव वर्तते यस्मिन् आससौम्यवारो महाशिवरात्रेः समये सर्वतं सदा आगच्छति | सहस्रवर्षेभ्यश्च पूर्वमेव
हिन्दवःस्वललाटेषु भस्म सदा समयुञ्जन् | सर्वे जानीमः हिन्दवो भस्म उपयुञ्जन्ति विशेषतो वा माहेश्वरतायाम् इदम् उपयुञ्जति इदं चतेभ्यः पुण्यम् अस्ति इति ||
ज्ञातुमिच्छामि यद्येते ख्रीष्टीयजनास् तस्य इतिहासं जानन्ति कुत्र च कदा वा धोरणिरुद्भवति स्म इति |
परंतु तथापि ते स्वललाटेषु भस्मना हिन्दून्
पक्ष्यन्ति तेषां च भाष्याणि साधूनि नैव वर्तन्ते ||
